SONY WM-D6C

ถือกำเนิดมาในปี 1984 หรือประมาณ 28 ปีที่แล้วครับ สำหรับ วอล์คแมนตัวนี้ ซึ่งตอนนั้นถือว่าเป็นวอล์คแมนที่เสียงดีที่สุด ณ เวลานั้น ลักษณะพิเศษคือสามารถบันทึกได้ มีหัวเทปแบบอะมอฟัส ระบบมอร์เตอร์ แบบ quartz-lock capstan servo ซึ่งให้ความเที่ยงตรงในรอบการหมุน และยังมีระบบตรวจจับความเร็วของมอเตอร์ เพื่อให้การเดินของเส้นเทปสม่ำเสมอ และยังถือเป็นเครื่องเสียงพกพาที่มีไฟแสดงเต้นไปตามจังหวะเสียง 

 ในอดีตมีนิตยาสารถึงขนาดกับนำไปเปรียบเทียบเสียงกับเครื่องเสียงในบ้านเลย เนื่องจากเจ้าตัวนี้มันเสียงดีมากจนเทียบเท่า

ได้ฟังเสียงของตัวนี้แล้ว ต้องยกนิ้วให้เลยในเรื่องของความนิ่งในการเดินเส้นเทปแบบสม่ำเสมอ และเสียงที่เรียกได้ว่าเต็มอิ่ม สุนทรีย์ แบบย้อยยุค (จากความรู้สึก ผมมองว่าคุณภาพเสียงดีในแบบฉบับของเขา แต่ก็คงสู้เครื่องเล่น cd ในปัจจุบันไม่ได้ในเรื่องของ noise และ dynamic range แต่ความเต็มอิ่มของเสียงนี่ต้องยกให้เขาเลย)

ซาวด์อะเบ้า panasonic SX15-K

รูปลักษณ์ภายนอกกล่อง ไม่ได้มีอะไรที่บ่งบอกว่านี่คือซาวเบาท์ มีแต่แท่งอะไรก็ไม่รู้ ดูแล้วน่าจะหรู หรือเปล่า?

เปิดออกมาเป็นตัวเครื่องที่เล็กมาก แทบจะขนาดเท่ากับตลับเทปเลยทีเดียว ตัวเครื่องทำจากอลูมิเนียมดูหรูหราใช้ได้

อีกรูปหนึ่ง

หาตลับเพลงมาเปิด

แบตแบบหมากฝรั่ง คาดว่าน่าจะหมดอายุหรือไม่เก็บไฟแล้ว

หัวเทปข้างในใส้วิ้ง ใช้แบต 2AA ประกบด้านข้างเพื่อให้ทำงาน

ทดสอบฟังเพลง

 manual ของเครื่องเป็นภาษาญี่ปุ่น --*

เสียงของการฟังเทปนั้นไม่สามารถสู้ CD หรือ พวก mp3 ได้ เนื่องจากเสียตรงที่ dynamic range, noise ratio และ tape hiss แต่มันก็ไม่ได้แย่มาก และให้ความรู้สึกความอุ่นของเสียง และไม่รู้สึกแข็ง ฟังสบายนานๆ ได้ดี

ซีดีเพลง audio ในปัจจุบัน

วันนี้เดินผ่าน B2S เหลือบไปเห็นซีดีเพลงลดราคาที่ 29 บาท ต่อแผ่น ก็เลยซื้อมาบานเบอะตามรูปเลย ถ้ามองสมัยก่อนแล้วซีดีเพลงราคาอยู่ในช่วง 189-279 บาทเลยทีเดียว แต่สมัยนี้ราคาถูกลง แน่นอนว่าเป็นเพราะ mp3 การดาวน์โหลดต่างๆ ซึ่งก็มีข้อดีและข้อเสีย ข้อดีคือผมได้ซื้อซีดีถูกลง 555

แต่ถ้ามองอีกแง่หนึ่ง เพลงอาจจะไม่ได้ขายในรูปแบบซีดีในอนาคตหรือเปล่า? อาจจะย้ายไปขายกันใน web store กันหมด อย่างปัจจุบันที่เห็นเป็นจริงจังก็คือ itune แต่ราคาก็ใช่ว่าจะถูก ด้วยคุณภาพ 320 kbps และไม่มีอะไรที่จับต้องได้ (มองอีกแง่เป็นการลดโลกร้อน --*)

ทำให้ ผมเลือกที่จะซื้อซีดีดีกว่า ได้สิ่งที่จับต้องได้ เสียงในคุณภาพที่ดีกว่า ในราคาถูก (อันนี้ชอบสุดๆ)

ซาวด์อะเบ้าท์ ซีดี Panasonic SL-S190

รูปหน้ากล่องแบบอดีต มีเขียน Dare to compare ประมาณว่ากล้าท้าให้ลองเทียบกับยี่ห้ออื่น

เปิดออกมาก็เห็นตัวเครื่องลักษณะทั่วไป มีหูฟังแถมมาซึ่งรูปทรงหูฟังแบบนี้คงไม่มีขายแล้วในปัจจุบัน (ปัจจุบันต้องสีขาว รูปทรงเตะตา หรือใหญ่ๆ)

ลักษณะหน้าปัด

ทดสอบฟังกับอัลบัมกะลาที่พึ่งซื้ัอมาหน่อย

รวมเพลงเพราะของกะลาตั้งแต่อัลบัมแรกยันล่าสุด หน้าปกต่างๆทำดีจริง เหมาะสมที่่ซื้อของจริงไว้ฟังหน่อย

สรุปเสียงก็เหมือนซีดีทั่วไป (พูดเพื่ออะไร 55) รายละเอียดดี อาจเป็นเพราะฟังจากซีดี ไม่ได้ฟังจาก mp3 ที่บีบอัดมา ปรับเบสแล้วมาเป็นลูกๆ ได้อารมณ์ย้อนยุคดีครับ

Pier 21 ศูนย์อาหาร Terminal 21

อาหารถูกและอร่อย อยู่ในห้างกลางเมือง อาจจะหายากหน่อย แต่ก็มีแล้วครับที่ Pier 21 ศูนย์อาหารของ Terminal 21 ตั้งอยู่บนสถานีรถไฟใต้ดินสขุมวิท และรถบีทีเอสอโศก เดินทางสดวก

อาหารมีตั้งแต่น้ำพริกปลาทู ราคา 25 บาท ของหวานข้าวเหนียวทุเรียน 15 บาท ซึ่งผมคิดว่าถูกกว่าอาหารข้างถนนอีกนะ หลายๆอย่างก็ราคาถูก รสชาติก็ดี ถึงสงสัยว่าทำไมคนเยอะก็เพราะมีดีคนจึงเยอะนั่นเอง

ซาวอะเบ้าท์ ที่รัก

ได้ข่าวว่า sony จะหยุดการผลิดซาวอะเบ้าท์หรือที่เรียกว่า walkman ในปี 2013 นี้ ทำให้ฉุกคิดถึงอดึตที่ได้ผูกพันกับมันมานาน เป็นเหมือนคู่ใจที่ทำให้ชีวิตมีบทเพลง หากจะไปหาซื้อที่ไหนก็คงไม่มีขายอีกแล้ว ที่มีอยู่ที่ซื้อไว้มานาน ก็เอามาปัดฝุ่นนั่งฟัง ก็ยังมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก สุขยิ่งกว่าฟัง ipod อีกนะ

รุ่นนี้ panasonic RQ-V59 ซึ่งไม่แพงมากในตอนนั้น